Chamula en Zinacantan

Ook gisteravond was het nog volop feest en liep de halve stad nog met geschminkte gezichten. Heel gezellig op straat.
Vanmorgen op 9.15 uur stonden we op het plein in het centrum te wachten op het busje voor een dagtour naar de 2 inheemse dorpjes, San Juan Chamula en Zinacantan, waar de Tsotsiles (een etnische Indiaanse bevolkingsgroep) wonen. Toen we om 9.45 uur nog niet opgehaald waren, hebben we een politieagente aangeklamd en haar in ons beste spaans en met handen en voeten (echt niemand spreekt hier engels) gevraagd de touroperator te bellen. Bleken we op de verkeerde plaats te staan. Terwijl de chauffeur al een paar blokken verder stond met het busje is hij ons toch nog komen halen. De rest van het gezelschap (10 personen) zat al keurig in het busje.
De Tsotsiles in San Juan Chamula is een zeer hechte gemeenschap die de oude religieuze gewoonten in ere houden. Eerst zijn we op het kerkhof geweest waar nog de restanten van het feest Allerzielen te zien waren. Daarna naar de kerk. Deze is nog gebouwd door de Christenen, maar wordt nu door de Tsotsiles gebruikt. De vloer is volledig bedekt met dennenaalden. Er staan een heleboel beelden van Heiligen, zoals van Sint Christoffel (de beschermer van de reizigers) enz. Bij deze beelden worden kaarsen gebrandt in allerlei kleuren, die dan ook weer een betekenis hebben en er wordt gebeden voor hulp van allerlei aard. Soms wordt er zelfs een kip geofferd door zijn nek om te draaien. In de kerk mag absoluut niet gefotografeerd worden. Toen nog naar het huis van de shaman, de belangrijkste religieuze man van het dorp.
In Zinacantan zijn we bij een familie geweest, die nog weven op de traditionele manier. We hebben beiden een loper voor op de tafel gekocht en Jose nog een jurk.
Op onze laatste avond in San Cristobal de las Casas zijn we nog naar de lokale fruit en groentenmarkt geweest. Petra heeft hele kleurrijke vlaggetjes gekocht. Deze hangen hier ook overal in de straten.